Sari la conținut

Klaus Wagenbach

De la Wikipedia, enciclopedia liberă
Klaus Wagenbach
Date personale
Născut[1][2] Modificați la Wikidata
Tegel⁠(d), Statul Liber Prusia⁠(d), Republica de la Weimar Modificați la Wikidata
Decedat (91 de ani) Modificați la Wikidata
Berlin, Germania[3] Modificați la Wikidata
PărințiJoseph Wagenbach[*][[Joseph Wagenbach (politician german)|​]][3] Modificați la Wikidata
Număr de copii4 Modificați la Wikidata
Cetățenie Germania[3] Modificați la Wikidata
Ocupațieeditor[*]
redactor literar[*]
scriitor
conferențiar[*]
librar[*] Modificați la Wikidata
Locul desfășurării activitățiiBerlin[4][3] Modificați la Wikidata
Limbi vorbitelimba germană[5][6]
limba italiană Modificați la Wikidata
Note
PremiiOrdinul de Merit al Republicii Federale Germania în grad de mare cruce[*]
Ehrenpreis des österreichischen Buchhandels für Toleranz in Denken und Handeln[*][[Ehrenpreis des österreichischen Buchhandels für Toleranz in Denken und Handeln (Austrian literary award)|​]]  Modificați la Wikidata
Semnătură

Klaus Wagenbach (n. , Tegel⁠(d), Statul Liber Prusia⁠(d), Republica de la Weimar – d. , Berlin, Germania) a fost un editor german. El a fondat editura care-i poartă numele: Verlag Klaus Wagenbach.[7] După ce a condus-o timp de 38 de ani, în 2002, cea de-a treia lui soție, Susanne Schüßler, a preluat conducerea editurii, împreună cu fiica lor, Nina Wagenbach.[8]

Biografie[modificare | modificare sursă]

Klaus Wagenbach a fost al doilea fiu al omului de afaceri și politicianului Joseph Wagenbach, care s-a căsătorit cu telefonista Margarete Weibdacker.[9]

Wagenbach a lucrat din 1949 în biroul editurilor germane Suhrkamp și S. Fischer, unde a învățat meseria de editor sub îndrumarea lui Fritz Hirschmann de la editura Samuel Fischer. Această activitate i-a facilitat apropierea de literatura lui Franz Kafka, după ce viața scriitorului german i-a trezit interesul.[10]

Începând din 1951 a studiat filologia germană, istoria artei și arheologia la Universitatea din München, apoi și-a finalizat doctoratul cu o teză despre Franz Kafka, elaborată sub îndrumarea lui Wilhelm Emrich, la Frankfurt pe Main. Din 1957, Klaus Wagenbach a fost lector de literatură modernă la Modernen Buch-Club din Darmstadt, iar la sfârșitul anului 1959 a devenit lector de literatură germană la editura S. Fischer din Frankfurt pe Main.

S-a mutat ulterior în Berlinul de Vest și a fondat în 1964 o editură proprie, împreună cu Katharina, soția lui. I-a dedicat lui Kafka mai multe cărți fundamentale, cu noi surse, și a fost în contact cu scriitori germani ai generației sale precum Günther Grass. A fost un editor progresist și inovator, l-a susținut pe poetul Erich Fried și a fost un prieten al editorului italian Giangiacomo Feltrinelli.

În 2010 a publicat cartea de memorii Die Freiheit des Verlegers; Erinnerungen, Festreden, Seitenhiebe.

Opera[modificare | modificare sursă]

  • Franz Kafka. Eine Biographie seiner Jugend 1883–1912. Francke, Berna, 1958. Renovada: Wagenbach, Berlín 2006, ISBN 978-3-8031-3620-6
  • Franz Kafka, in Selbstzeugnissen und Bilddokumenten dargestellt von Klaus Wagenbach, Rowohlt, Reinbek bei Hamburg, Oktober 1964. ISBN 3-499-50091-4 (35ª ed. 2001). Tr.: Kafka, Madrid, Alianza, 1981 ISBN 978-84-206-1241-6
  • Franz Kafka. Überarbeitete Neuausgabe. Rowohlt, Reinbek, 2002. ISBN 978-3-499-50649-9
  • Franz Kafka. Bilder aus seinem Leben. Wagenbach, Berlín, 1983 (reed. Berlín 1995, ISBN 978-3-8031-3547-6). Tr.: Franz Kafka: imágenes de su vida, Galaxia Gutenberg, 1998 ISBN 978-84-8109-216-5
  • Kafkas Prag. Ein Reiselesebuch. Wagenbach, Berlín 1993, ISBN 978-3-8031-1141-8 . Tr.: La Praga de Kafka, Quinteto, 2008 ISBN 978-84-9711-073-0
  • Der Verlag Klaus Wagenbach. Wie ich hineinkam und wie er zwischen 1965 und 1980 aussah. En: Rita Galli (ed.), Ausgerechnet Bücher. Einunddreissig verlegerische Selbstporträts, Ch. Links Verlag, Berlín 1998, ISBN 3-86153-167-4, S. 96 - 105, (Online-Quelle).
  • Die Freiheit des Verlegers; Erinnerungen, Festreden, Seitenhiebe, Wagenbach, Berlín, 2010, ISBN 978-3-8031-3632-9

Lucrări editate (selecție)[modificare | modificare sursă]

  • Atlas. Deutsche Autoren über ihren Ort. Wagenbach, Berlín 1965; renovada en Berlín 2004, ISBN 978-3-8031-3188-1
  • Kafka-Symposion. Wagenbach, Berlin 1965 (En bolsillo: dtv, Munich 1969)
  • Tintenfisch – Jahrbuch für Literatur Wagenbach, t. 1 ss, Berlín 1968 y ss.
  • Vaterland, Muttersprache. Deutsche Schriftsteller und ihr Staat von 1945 bis heute. Wagenbach, Berlín, 1979. Renovado en 2004, ISBN 978-3-8031-3110-2
  • Italienische Liebesgeschichten. Wagenbach, Berlín, 1991, ISBN 978-3-8031-1125-8
  • Deutsche Orte. Wagenbach, Berlín, 1991
  • Amore! oder Der Liebe Lauf. Wollust, Seitenpfade, Irr- und Unsinn. Wagenbach, Berlín, 1996, ISBN 978-3-8031-1160-9
  • Wie der Hund und der Mensch Freunde wurden. Italienische Kindergeschichten. Wagenbach, Berlín, 1999, ISBN 978-3-8031-1181-4
  • Nach Italien! Anleitung für eine glückliche Reise Wagenbach, Berlín, 2000, ISBN 978-3-8031-1188-3
  • Die weite Reise. Mittelmeergeschichten. Wagenbach, Berlín 2002, ISBN 978-3-8031-2432-6
  • Franz Kafka. Ein Lesebuch (mit Bildern). Rowohlt (rororo nº 23444), Reinbek 2003, ISBN 978-3-499-23444-6
  • Mein Italien, kreuz und quer, Wagenbach, Berlín, 2004, ISBN 978-3-8031-3192-8
  • Warum so verlegen? Über die Lust an Büchern und ihre Zukunft. Almanaque aniversario. Wagenbach, Berlín, 2004, ISBN 978-3-8031-2487-6

Despre Wagenbach[modificare | modificare sursă]

Premii[modificare | modificare sursă]

  • 1979: Deutscher Kritikerpreis
  • 1985: Premiul Montecchio
  • 1990: Premio Nazionale per la Traduzione
  • 1990: Bundesverdienstkreuz
  • 2001: Bundesverdienstkreuz Erster Klasse
  • 2001: Großes Bundesverdienstkreuz[11]
  • 2002: Cavaler al Legiunii de onoare[12]
  • 2006: Ehrenpreis des österreichischen Buchhandels für Toleranz în Denken und Handeln
  • 2006: Medalia Rahel-Varnhagen von Ense
  • 2010: Kurt Wolff Stiftung

Note[modificare | modificare sursă]

  1. ^ a b „Klaus Wagenbach”, Gemeinsame Normdatei, accesat în  
  2. ^ a b Klaus Wagenbach, Internet Speculative Fiction Database, accesat în  
  3. ^ a b c d Katalog der Deutschen Nationalbibliothek, accesat în  
  4. ^ Czech National Authority Database, accesat în  
  5. ^ Autoritatea BnF, accesat în  
  6. ^ Czech National Authority Database, accesat în  
  7. ^ Offizielle Seite vom Klaus Wagenbach Verlag
  8. ^ Christian Thiel: „Verlegerinnen.
  9. ^ Klaus Wagenbach. Biografie, whoswho.de
  10. ^ Sandra Kegel: „Der hat sich eingeschlichen“, FAZ, 9 iulie 2010.
  11. ^ Autorenporträt Klaus Wagenbach, Klaus Wagenbach Verlag
  12. ^ „Laudatio von Botschafter Claude Martin“, Französische Botschaft Berlin (pdf-Datei, 3 S.

Legături externe[modificare | modificare sursă]

Interviuri[modificare | modificare sursă]